Նրա շուրջը օլիգարխ ու չինովնիկ են խոնարհվում,
Վարչապետն առանձնատուն է, վերջին զանգ ու վարդավառ,
Ախռաննիկ է, ջուր բռնող է, վերտալյոտ... ու ներված գառ,
Խորոված է ու մառան է, կառնավալ ու փառատոն,
Հարսանիք է, գործուղում է, հեծանիվ ու գինու տոն,
Բաստուրմա է, ղավուրմա է, հոնի ջեմ ու թարմ ծիրան,
Յարխուշտա է, քոչարի է... միտս եկավ Քոչարյան։
Վարչապետն ընդդիմադիր է, բանաստեղծ ու խմբագիր,
«Ես պոետ եմ, ձիս պոետ է», ֆեյսբուքեր, արձակագիր,
Թումանյան է, Մեծարենց է, Մուրացան ու Լեռ Կամսար,
Աղայան ու Թոթովենց է... միտս եկավ Ամուլսար։
Վարչապետը ճշտի մարդ է, ճիշտը մեկն է, հիրավի.
Ինքն ճիշտ էր, Սերժը սխալ էր՝ հեղինակն էս փլավի,
Ամուլսարը հիմա հանք է, երեկ սար, ու հանք էլի,
ՀԱՊԿ-ը վատն էր, հիմա լավն է, սիրելի է, ցանկալի։
Օլիգարխը թշնամի է, ասֆալտին պիտի փռվի՝
Դոն Պիպոն և կես Սաշիկը... Սամվելին պետք է ներվի։
Վանեցյանը մեր ախպերն է, դատավորը՝ պի$%$աս։
Ով Ռոբին ներեց նա նենգ է, անասուն, փնթի, փալաս։
Վարչապետը նախարար է, քարտուղար, ավագանի,
Մարության է, կարգին Հայկ է, տեղակալ թաղապետի,
Հեռախոսը ով կորցրել է, ֆեյսբուքում թող պոստ չանի...
Վարչապետը լեգիտիմ է, դեպուտատ Խուռուլդանի...
Վարչապետը գործուղման էր, համարում իր բարձրակարգ,
Աշխատում էր... չարչարվում էր... փոխում հոտած համակարգ...
Իրիկունը նա երկնում էր նոր տողեր, նոր օրակարգ...
Գործուղումը Ամստերդամ էր,
...կարմիր վոլգա...
...աբրվալգ...
No comments:
Post a Comment