Աչքերս հազիվ եմ բացում։
Գլխումս՝ շիլափլավ, աջ աչքս ֆոկուսի չի գալիս, ականջներումս՝ աղմուկ, աղմուկի միջից՝ ինչ որ ռիթմեր... «ը...հը-հը..էի..ի-իի...», «այլ..ա-ա..մէժի...էժի...», «քա՜յլ... արա...»...
Արա՛, սպասի, ճիշտ ա՝ «մերժիր...»։ Մի րոպե հլա... մերժինք ախր... արա, վա՛խ արա... հորս արև, երազ չէր... մերժել ենք, մերրժվել ա, ինքնամերժվել ա.... աաաաաա... աաաաաաաաաա.....
Սպասի, սպասի, ստուգել ա պետք... ուր ա էդ անտեր պուլտը... Հ1-ը որի՞ վրա էր... ո՞վ ա հիշում. Հ1 վերջին անգամ դեկտեմբերի 31-ի լույս հունվարի 1-ի գիշերն ենք միացրել։
«Պաշտոնական նորություններ... Վարչապետ Փաշինյանն ընդունեց քաղաքաշինության նախարար Լոքյանին...» աաաաաա.... աաաաա..... արա ճիշտ աաաաա....
Երկու վայրկյանում վրաս շոր-մոր եմ գցում, վազում բակ... Էս ցնծությունը մենակ վայելելու չի... Գիշերն, իհարկե, ահագին ցնծացած կլինեմ (բա գլուխս ինչի՞ ա տրաքում), բայց եթե դրանից բան չեմ հիշում, ուրմեն էդ հաշիվ չէր։
Առաջինն, ում տեսնում եմ հայաթում, Չթոյի ախպեր Ճկլն ա...
