Բազմել է մեր երկրի գահին
Երեսպաշտ անունեղ ծաղրածուն,
Հանձնել է Արցախը թուրքին
Երկիրը դարձրել է թատրոն։
Օրնիբուն զխտկվում է բռի,
Հայհոյում, է, ատում, անպատվում,
Անտաղանդ մի Ներոն է, հոռի
Սփռում է արյուն ու արցունք։
Լռել են ձայները «ի զեն»,
Դառել են կեղծած հիացում,
Նորավոր երկիրը հյուսկեն
Ժայթքում է իր մեջ, մակածում,
